czwartek, 27 września 2012

Ikona Trójcy Świętej




„Jeden jest samotnością, dwa jest liczą rozdzielającą, trzy zaś – liczbą, 
która przezwycięża podział; jeden i mnogość są zgromadzone i wpisane w Trójcę: 
jest to niewysłowiony ład w Boskości, której Osoby są każda w pozostałych”


W najstarszych przedstawieniach Trzy Osoby Boskie zostają przedstawione jako młodzieńcy pod drzewem Mamre, którzy według historii opisanej w Starym Testamencie odwiedzili Abrahama i Sarę. Ojcowie Kościoła zinterpretowali te trzy postacie właśnie jako proroczą prefigurację Trójcy Świętej, a w Ikonografii przedstawienie to nosi nazwę Starotestamentalnej Trójcy bądź Gościnności Abrahama. Przyjrzenie się temu dziełu sztuki i próba interpretacji jest wejściem w cały bogaty świat ikony.
Ikona Trójcy jest wyznaniem wiary w jednego Boga w Trzech Osobach nie mniej wartościowym niż wyznanie tej wiary w słowach. W sposób obrazowy przedstawia słownie wyrażaną prawdę, która żyje w Kościele ukryta w Piśmie Świętym. Nie zostaje ona jednak wyrażona w formie ostatecznej i niezmiennej. Wznosi się raczej stopniowo na wyżyny nieskażonej prawdy dzięki łasce i wysiłkowi ikonopisarza.
Przedstawienia Świętej Trójcy nie można w żadnym wypadku traktować dosłownie czy w sposób czysto materialny. Obraz ten ma podnieść świadomość odbiorcy do kontemplacji. Trójca Święta jest niewyobrażalna w swej istocie, jeśli więc Kościół posiada i czci Jej przedstawienie, to nie można tego kultu traktować jako oddawania czci obrazowi istoty Trójcy, gdyż taki obraz jest niemożliwy. Należy natomiast odczytywać tę ikonę w sensie głęboko symbolicznym, gdyż jedynie w ten sposób ów wizerunek może osiągnąć doskonałość wyrazu.

0 komentarze:

Prześlij komentarz